Ανησυχίες (Πέτρος Βενέτης)

Πόσο πολύ συνήθισες
μεσ' στην μονότονη
ανησυχία σου!
Και πως θέλγει η κίνηση
σ' αυτά τα ίδια πάντοτε
σημεία
του μικρού σου ορίζοντα!
Σέρνεις ανήμπορα τα σχέδιά σου
εδώ και κει,
σαν ναρκωμένους ενοχλητικούς
συντρόφους,
που κάποτε την νύχτα
σαν ξυπνούν
με δύστροπες φωνές, τυραννικές
σε κυνηγούν
ώσπου ασυναίσθητα
ζητάς συνθηκολόγηση
και χάνεσαι.